دوشنبه، ۲۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ به دعوت از یکی از معاونت‌های وزارت گردشگری برای مساله بازگشایی پاسارگاد در ایام آبان ماه دعوت شدم.
برای آنها نیز پیگیری یک روحانی برای بازگشایی پاسارگاد در آبان ماه جالب بود.
صحبت هایم را در چند بخش ارائه دادم:
موج سواری اربابان رسانه نسبت به آرامگاه کوروش، فعالیت های منسجم و بهره برداری‌هایی که از این اتفاق داشته‌اند.
ظرفیت آرامگاه کوروش در جذب گردشگران خارجی
جایگاه ویژه کوروش در کتاب مقدس (عهد عتیق و عهد جدید) در بین مسیحیان و یهودیان
جایگاه کوروش از نظر مفسران قرآن کریم
و ظرفیت مراسمات آئینی و جشن های مرتبط با کوروش (در آن ایام خاص) برای ایجاد یک جشنواره‌ای برپایه همبستگی ملی.
بعد از صحبت های من دوستان فرمودند: پس شما موافق بازگشایی هستید. (شاید گمان برده بودند که یک روحانی اگر وارد این عرصه شود نسبت به بسته نگه داشتن پاسارگاد و ادامه‌ی مسیر پیشینیان آیه و استدلال می آورد).
پیشنهادم برای بازگشایی برنامه آبان ماه به دوستان این بود؛
ایجاد یک مقصد گردشگری مبتنی بر استانداردهای گردشگری و مشارکت ذی نفعان و جامعه محلی و همچنین مدیریت برنامه بصورت خرد و کلان توسط نهاد ها؛ برنامه‌ی آبان ماه پاسارگاد را می‌تواند به یک نمونه‌ی بی بدیل و جذاب در صنعت گردشگری ایران تبدیل کند.
محوریت اجرای این طرح، فعالان گردشگری و راهنمایان گردشگری بود همراه با مشارکت مردمی برای ایجاد یک برنامه ی جذاب در چند روز. البته در ادامه ی پیشبرد طرح، قرار شد که از تمام نخبگان و اهل فکر نیز استفاده شود و بصورت ستادی کار پیش رود.
این طرح همراه با جزئیات مورد استقبال اعضا جلسه که از فعالان گردشگری بودند قرار گرفت.
به دوستان عرض کردم که اگر بنا دارید این طرح را بعد این سال‌های بسته بودن آرامگاه پاسارگاد آغاز کنید؛ حداقل باید از نیمه ی تابستان گروه پیشرو عازم شود و مقدمات برنامه را آغاز کند. در غیر اینصورت این برنامه هم می شود مانند بسیاری از برنامه ها که بدون برنامه ریزی مدون و در دقیقه ی نود اجرا می شود.
البته؛ باید توجه داشت که پاک کردن صورت مساله؛ ساده ترین و ابتدایی ترین راه است.