گردشگری دینی؛
مقوله ای که در ایران با عنوان گردشگری مذهبی ترجمه شد و کاربست آن به گردشگری زیارت تقلیل یافت.
شروع داستان
یکی از موضوعاتی که از سال ۱۳۹۴ در خلال تتبع منابع انگلیسی صنعت گردشگری متوجه شدم، عدم ترجمه صحیح و بالتبع کارکرد گردشگری دینی در ایران بود.
در واقع می توان اینگونه بیان کرد، مسیری که صنعت گردشگری در دنیا از راه گردشگری دینی رفته است، با آنچه ما در ایران از آن به عنوان گردشگری مذهبی (شما بخوانید گردشگری زیارت) رفته است متفاوت است.
این موضوع موجب بیان ایده ی گردشگری دینی در جلسات، لایو ها و برنامه های متعدد گردشگری شد؛ بازتعریف و یا بازنگاهی به مقوله گردشگری دینی در ایران.
در جلسات متعددی که در سازمان/وزارت خانه گردشگری داشتم به این مهم اشاره کردم و این ها مقدمه ی برگزاری اولین کارگاه آموزشی با موضوع گردشگری دینی در نمایشگاه بین المللی گردشگری در سال ۱۳۹۸ شد.
این کارگاه نقطه عطفی شد تا هم نسبت به مطالعات و پژوهش هایم در این زمینه دقت و تعمیق بیشتری ببخشم وهم اینکه ادبیات گردشگری دینی و عبارت گردشگری دینی به عنوان یک تلنگر برای فعالین این بخش باشد.
البته ادبیات گردشگری دینی، تهیه منابع و سواد گردشگری بطور کلی، کماکان نیازمند فرهنگ سازی در جامعه و گفتمان سازی در بالادست است.
کارگاه آموزشی نمایشگاه
مهمترین موضوعاتی که در این کارگاه ارائه دادم:
گردشگری دینی در مفاهیم بین المللی
- الگوی مفهومی از گردشگری و دین تا قبل از قرن ۲۱
- قرن ۲۱ آغاز نگرش نو گردشگری دینی
- نقاط عطف پژوهشی در ادبیات گردشگری دینی
مفهوم شناسی بین المللی
- مفهوم شناسی
- مفهوم سازی
- نظریه پردازی
- گردشگری های همسو با گردشگری دینی؛ آئینی، مذهبی، زیارتی، معنوی، تعالی،
بایسته های توسعه گردشگری دینی در ایران
- مفهوم شناسی
- آمایش سرزمینی
- تولید منابع و ادبیات گردشگری دینی
- تربیت نیروی انسانی متخصص
- ارائه محصولات گردشگری دینی در قالب ها متنوع (اشاره به برخی موارد)
