سازمان جهانی گردشگری در سال ۲۰۲۴ شعار گردشگری و صلح را انتخاب کرده است که از گردشگری به عنوان یک تسهیلگر برای صلح و تفاهم بین ملت ها و فرهنگ ها یاد کرده است.
حقوق بشر، برابری اقتصادی، عدالت اجتماعی و توسعه پایدار اجزا اصلی تشکیل دهنده صلح هستند که سازمان جهانی گردشگری از متولیان و ذی نفعان صنعت گردشگری درخواست کرده است که فرهنگ صلح را به عنوان بخشی از یک تحول اجتماعی مد نظر قرار دهند.
گردشگری و صلح را می توان در ۴ بخش عمده ترسیم کرد:
۱) گردشگری و صلح جهانی:
- گردشگری و صلح از منظر میراث مشترک جهانی
میراث مشترک جهانی نمادهای تمدنی، تاریخی و فرهنگی ارزشمندی ست که متعلق به تمام بشریت است که صیانت و حفظ آنها به تعاملات بین فرهنگی و ترویج صلح کمک کی کند. (رویداد های مشترکی همچون روز جهانی نوروز / افطار / یلدا / موسیقی با کمانچه / جشن سده و مهرگان؛ شاخص ترین میراث مشترک جهانی هستند ) - زبان پارسی زبان صلح
زبان پارسی با پشتوانه ای از ادبیان غنی و میراث تاریخی؛ ظرفیتِ فرهنگیِ ویژه ای برای تفاهم ملت های فارسی زبان و دوستی آنهاست. - طعم صلح در راه ادویه
ایران به عنوان یکی از قدیمی ترین محورهای ادویه، نقش مهمی در تبادل فرهنگی و اقتصادی میان شرق و غرب داشته است که البته این مسیر تنها تجارت ادویه نبوده است بلکه به انتقال دانش، فرهنگ و هنر میان تمدن‌ها نیز کمک می‌کرد. جشنواره های خوراک مهمترین تجلی از طعم صلح در راه ادویه است.
۲) گردشگری و صلح اجتماعی:
- گردشگری و همزیستی ادیان
کشور ایران، با تمدن دیرین و فرهنگ غنی، همواره مهد همزیستی مسالمت آمیز ادیان گوناگون بوده‌است. وجود زرتشتیان و کلیمیان و مسیحیان ارامنه و آشوری و دیگر ادیان در ایران شاهدی بر این صلح و همزیستی است.گردشگری و پیوند اقوام
حفظ سنت ها و فرهنگ های اقوامِ متنوع ایران، می تواند موجب تقویت هویت ملی، انسجام اجتماعی و صلح می شود.
- گردشگری و وفاق ملی
گردشگری به عنوان صنعتی چند ساحتی نیازمند همکاری، هم افزایی و تعامل بین نهادهای سیاستگذار و متولیان این امر می باشد.توسعه پایدار و موفق گردشگری نیازمند یک همگرایی و هماهنگی عمیق بین نهادها، مراکز و سازمان هاست.
۳) گردشگری و صلح با طبیعت
گردشگری و صلح با طبیعت به معنای صلح تک تک اجزا زیست بوم با یکدیگراست. صلحی از جنس حفاظت، صیانت و امید به آیندگان
- صیانت از محیط زیست
- برابری زیست محیطی
- مقاصد سبز گردشگری (بوم گردشگری)
۴) گردشگری و صلح درونی
- گردشگری تعالی بخش
- گردشگری معنوی
- گردشگری زیارت
صنعت گردشگری به عنوان صنعت صلح وآشتی شناخته میشه، در گردشگری تفاوت هایِ بین فرهنگ ها، ملت ها، آداب و رسوم و ادیان بهانه ای برای شناخت تقویت صلح و دوستی است.
شاید تفاوت های بین فرهنگ ها، آداب و رسوم، ملت ها و ادیان گاهی موجب تنش و نزاع شود، ولی در صنعت گردشگری این تفاوت ها موجب شناخت یکدیگر و تقویت صلح و دوستی است.
گردشگری نه تنها به ارتقای فرهنگ صلح کمک می‌کند، بلکه ابزاری قدرتمند برای ایجاد تغییرات اجتماعی نیز محسوب می‌شود. این صنعت به مردم فرصت می‌دهد تا از نزدیک با مشکلات و چالش‌های دیگر جوامع آشنا شوند و درک کنند که ما به عنوان جامعه جهانی، مسئولیت مشترکی در حفظ محیط زیست، حمایت از فرهنگ‌های محلی و کمک به توسعه پایدار داریم. این تجربه‌ها می‌تواند الهام‌بخش تلاش‌هایی برای بهبود وضعیت جهانی شود و انگیزه‌ای برای کنش‌های اجتماعی مثبت ایجاد کند.
در نهایت، صنعت گردشگری از مرزهای فیزیکی و روانی عبور می‌کند و دنیایی می‌سازد که در آن تفاوت‌ها نه عامل جدایی، بلکه وسیله‌ای برای تقویت صلح و دوستی باشند.